Amstelveen Heemraad Veteranen 1 – Pancratius Veteranen 1 6-2

Vroeger (u weet wel, in de tijd dat het Kontakt nog wekelijks uitkwam), werd mijn stemming op zondagavond altijd bepaald door de behaalde voetbalresultaten in het net voorbije weekend. Op de eerste plaats door het resultaat van mijn eigen elftal; op de tweede plaats door het resultaat van Ajax en op de derde plaats door het resultaat van Pancratius Zondag 1. Tegenwoordig fungeer ik zelf op zondag bij thuiswedstrijden van de C6 als scheidsrechter. Het is het elftal van Erben van der A, de zoon van, die volgens zijn vader is gezegend met het lieve karakter van zijn moeder (wat een zegen is te noemen), maar ook met met het luie karakter van zijn vader. Hoe dan ook, ook die wedstrijd gaat tegenwoordig mee in mijn toto. Het afgelopen weekend leverde met twee magere gelijkspelletjes (Ajax en Panc.1) slechts 2 punten uit 12 op, oftewel 16,66 %. Ja, dat omrekenen in percentages is ook zo'n dingetje uit de jaren 70 (ja Thieu, de tijd dat het ...). De temperatuur op mijn weekendbarometer was dus zondagavond gedaald naar een zeer laag niveau. En dan was het ook nog eens bitter koud.

En het begon allemaal nog zo goed. Vrijdagnacht lag ik lekker naast Anja (ik geef toe, dat is ook nog zo'n jaren 70 dingetje, dat je de avond van tevoren gewoon naast je eigen vrouw ligt) in mijn bedje te dromen. Het was de laatste minuut en met een dwarrelbal liet ik de keeper kansloos, waarmee ik de 3-3 op het bord bracht. Mijn medespelers droegen mij letterlijk op handen naar de kantine voor de derde helft. Maar zoals de bekende volkszanger Marco B jaren geleden al wist: 'de meeste dromen zijn bedrog'. Wel was het zo dat ik in de laatste minuut ons derde doelpunt op de slof had, maar anders dan in de droom, produceerde ik op het veld van Amstelveen een nuffige lob die een meter over de goal heenvloog. Wat echter nog erger was, op dat moment lagen er bij ons al zes in.

Schrijver dezes speelde nog niet eens zo onverdienstelijk. Vooral in de eerste helft vermaakte hij het talrijk opgekomen publiek (Pieter en Ron) tot drie keer toe door zijn tegenstander op het verkeerde been te zetten met een slimme schijnbeweging en hen daarmee het bos in te sturen/om de tuin te leiden/de bietenbrug op te sturen et cetera. Laten we deze beweging vanaf nu de Paul-move noemen, zoals we een kleine tien jaar geleden wekelijks wel een “Kiebertje” kregen voorgeschoteld. Overigens is er in 2002 een proefschrift geschreven over het Kiebertje met als uiteindelijke conclusie dat het een onverklaarbare, niet uit te leggen beweging is die – bij onoordeelkundig gebruik – ernstige schade aan de ledematen kan veroorzaken. Leuk natuurlijk al die frivoliteiten,maar zoals ik ooit de legendarische Willem van Hanegem heb horen analyseren: “spelers van tegenwoordig zijn blij met de drie hele goede dingen die ze hebben gedaan, terwijl je juist behoort te worden afgerekend op de drie dingen die je verkeerd hebt gedaan. Dat zijn namelijk drie dingen te veel.” Twee keer verzuimde ik bij een voorzet mee te springen met mijn tegenstander om nog maar niet te spreken van het onderscheppen van de bal en twee keer was Salad volstrekt kansloos (de 0-3 en de 2-6). Overigens schakelde Salad al vroeg in de wedstrijd ook een keer zichzelf uit. Een merkwaardig mispeer van Ale ter hoogte van de middenlijn kwam met een hele hoge boog en met een vervelende stuit terecht op de rand van de zestien. Salad kreeg de bal niet te pakken. De spits wel en dat was de 0-1. Het was niet de dag van de Paulen zullen we maar zeggen. Zoals de oplettende lezer heeft gezien; wij hebben ook twee keer gescoord. Dennis gebruikte nog maar eens een keer zijn slechte linker been. Verdween de bal tegen VVC nog keihard in eigen doel, nu verschalkte hij de keeper van Amstelveen via de binnenkant paal (2-6). Vroeg in de tweede helft had Kees H. , terug van een korte blessure, ons nog hoop gegeven door, zij het wat rommelig, via twee tegenstanders de bal in de korte hoek te frommelen na een goede steekpass. (1-3). De tweede helft hadden we ook wel wat druk op de tegenstander, maar de keeper van Amstelveen was zeker niet slecht. Schoten van Stefan en Daan werden uit het doel geranseld. Na de wederopstanding van vorige week in de tweede helft, geloofden we er ondanks de 0-3 achterstand bij rust toch nog in. Daardoor ontstonden wel grote gaten op het middenveld. De ruimtes werden heel groot en wij hadden geen speler in huis die deze ruimtes in verdedigend opzicht goed kon opvullen en ook te weinig gogme om in aanvallende zin gebruik te maken van de ruimte. Misschien kan Keesie contact zoeken met André Kuipers voor een invalbeurtje. Die voelt zich vast beter thuis in de ruimte (ja jongens, nou niet meteen gaan zeiken na de eerste slechte woordgrap in drie verslagen. Doe het dan gvd zelf, stelletje klerelijers) Goed ik was dus chagrijnig, toen ik dit schreef, want met 16,66 % had je vroeger tot donderdag last gehad van Ad Georgeades om je aan te sporen dat het komend weekend echt beter moet. Ad speelt inmiddels een potje schaak met Kager in de voetbalhemel waar hij nog steeds elke week het clubblad schijnt te drukken. Als ze daar boven ook internet hebben en Jan en Ad lezen dit verslag, dan beloof ik dat we aanstaande zaterdag gewoon – net zoals iedere week – HBC gaan oprollen.

Paul