Pancratius Vet 35+ - Martinus Vet 35+ 3-2

Na een oefen/bekercampagne met wisselende resultaten (2 x verlies, 1 x winst), mochten we na de uitgevallen pot vorige week deze week eindelijk aan de bak voor de competitie. Martinus had zich vorige week wél al lekker warm gespeeld en versloeg VVC met 6-1. Dat resultaat zei iets over de kwaliteit van de Amstelveense veterane,want er stond ook deze week een goede ploeg op het veld die het ons vanaf minuut 1 heel lastig maakte. Vooral de superpingelaar op het middenveld passeerde als ware hij Messi zelf onze middenvelders en verdedigers alsof ze er niet stonden. Gelukkig stierven al die fraaie acties vaak net in schoonheid ter hoogte van de rand van ons strafschopgebied. Zelf pakten wij het een stuk simpeler aan. Bal naar Afred: doelpunt, zo ging het ongeveer. Al na een kwartier was Alfred twee keer succesvol uit zijn slof geschoten. Bij het eerste doelpunt stak hij over rechts diagonaal het strafschopgebied binnen om uiterst beheerst met de buitenkant van zijn rechtervoet de bal in de verste hoek net aan de goede kant van de paal binnen te schieten. Bij het tweede doelpunt werd hij bediend door Edwin. Op de rand van het strafschopgebied pikte hij de halve voorzet uit de lucht om daarna direct droog af te drukken onder de keeper door. Inderdaad, op een assist van Edwin, want na een hele lange periode van inactiviteit lijkt Edwin, na al enkele degelijke oefenpotjes in de bekercampagne hélemaal terug van weggeweest. Toch al weer een paar kilootjes lichter dan in augustus blijkt hij het nog altijd te kunnen. En aan Ed heb je ook een goeie na afloop als het bekende "schaaltje van Ed" op tafel komt, om nog maar niet te spreken van de enthousiasmerende bijdrage die hij levert aan het collectieve drankgebruik. Kortom: de glorieuze terugkeer van Ed noem ik een win-win-win situatie.

Vlot na de 2-0 werd er tot ergernis van Daan uitverdedigd door het centrum. De dader wordt waarschijnlijk nu nog drie keer per nacht wakker van de schorre verwensingen die hij daarvoor naar zijn hoofd kreeg, maar Daantje, rustig jongen; we doen het niet expres, het is soms pure onkunde. Ondanks verdedigend kunst- en vliegwerk van Alfred en Daan belandde de bal uiteindelijk tussen de palen achter Paul Sla. Maar zoals gezegd, Alfred was op schot, dus nog geen vijf minuten later was het verschil weer twee, nu met een goed geplaatst afstandsschot. Weer vijf minuutjes later liet ... piep.... redelijk opzichtig zijn mannetje weglopen uit zijn rug. Edwin deed er nog alles aan om dit te corrigeren, maar werd toch verslagen door de spits die de bal handig hoog in de korte hoek achter Sla werkte. De dader van deze verdedigende faut-pas had het geluk dat Daan zijn stem vijf minuten daarvoor al volledig de vernieling in had geholpen en "kwam weg" met een bijna gefluisterde aanmoediging van Pietje die "laat je mannetje niet zo makkelijk weglopen, joh".

De wedstrijd was misschien krap een half uur oud en het beloofde dus een doelpuntrijke wedstrijd te worden. Echter, de bordjes van het scorebord hoefden de rest van de middag niet meer te worden verhangen. Alfred moest ondanks zijn drie treffers "gewoon" zijn reglementaire wisselbeurt uitzitten in de tweede helft. Wel betraden Jan Smit, die voor de wedstrijd vertelde dat er bij Martinus eentje bijliep van zestig jaar oud - even vergetend dat hij zelf ook hetzelfde aantal respectabele jaren op de teller heeft - en Ron van Dijk het veld. Ondanks dat Martinus veel sterker was en we goed wegkwamen bij enkele afstandsschoten waarvan er eentje uiteenspatte op de paal, waren wij nog het dichtste bij een treffer. Ron werd diep gestuurd en leek te gaan scoren toen hij de keeper op de hem kenmerkende wijze uitkapte waarna de keeper zich aan hem vergreep. Ron meldde na afloop dat hij dacht de bal nog wel naar Jan tekunnen spelen,maar helaas, de scheidsrechter besliste dat het een penalty was.. Helaas, zeg ik, want we hebben nou niet direct een reputatie op het gebied van het nemen van penalty's. Paul Sla en Adriaan staan alweer onderaan het "lijstje" en Alfred zat op de bank. In het veld keek iedereen elkaar een beetje angstig aan. Jan die met zijn zes decennia ervaring wellicht de verantwoordelijkheid had moeten nemen, vond dat hij nog te weinig balcontact had gehad om de trekker over te halen en schoof het stokje door naar Kees H die slechts een half decennium minder ervaring in zijn voetbalschoenen heeft. Helaas produceerde hij slechts een rollertje dat een eenvoudige prooi was voor de doelman. Enkele minuten later besloot Aad die in de tweede helft twee linies naar achteren was geschoven, Paul Slaman eens aan het werk te zetten met een riskante terugspeelbal. Paul aarzelde geen moment en grabbelde de bal klemvast in zijn armen net voor de instormende spits van Martinus. Heel Martinus claimde - terecht, dat moeten we toch wel eerlijk toegeven - een indirecte vrije trap, maar de scheidsrechter beoordeelde de situatie anders. Een aantal spelers van Martinus raakte over het theewater bij de discussie met de scheidsrechter die zich gedwongen voelde een gele kaart te trekken. Direct daarop stelde Martinus voor dat de scheidsrechter dan maar af moest fluiten, hetgeen hij ook deed. En plotseling was het - na ik denk een half uurtje in de tweede helft - afgelopen en moesten we noodgedwongen een ietsje eerder aan een biertje. Het is erg jammer dat het zo moest aflopen. Ik weet dat dit soort verslagen - hoewel niet verspreid via Het Parool of andere krant - vaak via-via ook onder ogen komen van de tegenstander en hoop dat we over een half jaartje in Amstelveen gewoon een sportieve wedstrijd tegemoet mogen zien. Ik denk dat de gemiddelde leeftijd op het veld zeker boven de vijftig lag, wat de kans dat circa 75 % van de mannen die vanmiddag op het veld stonden de wedstrijd van vanmiddag überhaupt alweer zijn vergeten, heel groot maakt. De suggestie van enkele spelers/begeleiders van Martinus dat er opzet in het spel is en dat er bij Pancratius "altijd wat aan de hand is" met de scheidsrechter, moet ik echt naar het rijk der fabelen verwijzen. Als dát zo zou zijn, zouden we de laatste 10 jaar toch wel minstens 8 x kampioen zijn geweest. En dat is helaas niet het geval. Neemt niet weg dat we met drie punten uit 1 wedstrijd volledig op koers liggen voor het kampioenschap, de doelstelling die we onszelf immers hebben gesteld tijdens de Kerkzichtsessie deze zomer.

Paul SM