VCC Veteranen - Pancratius Veteranen 1 4-2

'Als je wint, heb je vrienden' zongen ooit wijlen Herman Brood samen met nog niet wijlen Hennie Vrienten. Dat was te merken aan de opkomst. Zeventien van de negentien matadoren waren fit en beschikbaar. Alleen Thieu en Kees H (nota bene in zijn eigen Nieuw Vennep) haakten geblesseerd af. Keesie had het in tien jaar nog niet zó makkelijk gehad en overwoog zelfs de rollen eens om te draaien en op donderdag gewoon een paar spelers op te bellen die er simpelweg naast zouden staan. Hij koos uiteindelijk voor de softe manier door via de groepsapp spelers de mogelijkheid te geven zich af te melden omdat ze misschien betere dingen te doen hadden. Alleen Koos maakte gebruik van deze mogelijkheid, verder wilde iedereen er natuurlijk bij zijn als we ook de tweede wedstrijd van het seizoen winnend zouden afsluiten. Degenen die het nog spannend willen houden omdat ze vanavond de samenvatting nog willen kijken, moeten nu even wegzappen, want ik ga de uitslag verraden.... Het werd helaas een jammerlijke 4-2 nederlaag. Wat ging er mis?

In het begin eigenlijk niet zo veel, want we kwamen heel vlotjes op een 2-0 voorsprong. Bij een goede aanval over veel schijven schakelde voorstopper Aad zich - tot afgrijzen van Daantje die zijn schaapjes liever een beetje om zich heen houdt - goed in. Op een meter of 17 recht voor het doel kreeg hij de bal perfect in de loop aangespeeld door ik dacht Pieter. Met een hard en goed geplaatst schot verschalkte hij de keeper. Alfred zat ook nog in de flow van vorige week. In de verdediging van VCC stonden ze in het strafschopgebied een beetje naar elkaar te kijken wie het uitverdedigende werk zou doen. Alfred was er als de kippen bij om de bal op te pikken en de keeper kansloos te laten. En toen was het na een kwartiertje dus al 0-2. We zaten op rozen, kat in het bakkie, zou je zeggen, maar dat liep helaas anders. Nadat Paul Sla een aantal keren met enig fortuin, maar zeker ook met een aantal knappe reflexen zijn doel schoon had gehouden, probeerden de Nieuwvennepers het een keer van afstand. Het leek een makkelijke prooi, maar tot zijn eigen verbijstering zag Paul de bal tussen zijn benen door in het doel verdwijnen. Nog niets aan de hand, maar een kwartier voor rust klapte de buitenspelval niet helemaal goed dicht. De rechtsbuiten van VVC kon vrij opstomen in de richting van Paul die hem echter goed naar de buitenkant dreef. De voorzet die toch nog volgde werd half geblokt, waarna de bal vanaf de andere vleugel opnieuw voor het doel werd getrokken. De chaos was compleet en niemand van ons - zelfs de met een sprint van 80 meter mee teruggekomen Alfred - wist te voorkomen dat de bal alsnog tegen de touwen werd gewerkt.

Als je wint, heb je vrienden, maar als het wat minder gaat blijkt het een stuk lastiger om die mentaliteit vast te houden. Er werd flink gemopperd over schutterende verdedigers en slecht meeverdedigende middenvelders, de een na de andere speler ging met kleine pijntjes naar de kant om te worden vervangen door een van de nog steeds talrijke wisselspelers. Ik stelde vijftien regels geleden de vraag 'Wat ging er mis?' en ik denk soms weleens dat we te graag wissel willen. Zeker als het even wat minder gaat. Om maar van de verantwoordelijkheid af te zijn. Daarnaast lijken we er conditioneel in vergelijking met de tegenstander ook niet heel erg goed op te staan en ontbreekt het bij een aantal spelers aan pure sprintsnelheid. En voor de duidelijkheid en om boze gezichten te voorkomen bij de volgende training en wedstrijd, ik steek ook zeker de hand in eigen boezem. De mannen die er regelmatig bij ons een balletje inleggen moeten te vaak ook veel vuil werk opknappen, zelf de pass geven én de voorzet. Dat gaat dan een half uur goed, maar dan raakt de pijp leeg. Het lukt ook niet genoeg om jongens als Wesley en Ron vrij te zetten op de plek waar ze zich het meest thuis voelen, namelijk in het strafschopgebied waar ze met een mannetje in de rug lekker kunnen rommelen en draaien; de kwaliteiten "wie" ze hebben kunnen benutten dus. We zijn natuurlijk achttien eigenwijze overwegend oudere eikels bij elkaar, maar misschien is het toch goed een keer na één, twee of drie van de meest eigenwijze eikels te luisteren ( of moet ik hen in dit verband "wijze eikels" noemen?) voor een beter strijdplan, gegeven de fysieke en voetbalkwalitatieve beperkingen.

Het lijkt nu allemaal kommer en kwel, terwijl - bent u er nog? - het nog gewoon 2-2 staaten er nog 45 minuten voetbal te gaan waren. Maar omdat ik de afloop dus al weet, permitteer ik me even wat tussentijdse analyses. In de tweede helft kwamen we er zeker nog wel aan te pas tegen VVC, maar bewust of onbewust lieten de veteranen van VCC ons het balletje rondspelen op plekken waar het ongevaarlijk was. Om vervolgens zelf toe te slaan bij enkele persoonlijke fouten aan onze kant. Daardoor liepen de Vennepers helaas uit naar 4-2. Heel teleurstellend. Zelfs bij het zingen achteraf liet de eensgezindheid die we afgelopen zomer in Kerkzicht uitstraalden en die ons vorige week ook de overwinning bracht, ons enigszins in de steek. Een beetje uit de maat, niet met vol volume en het leek er zelfs op dat een aantal spelers voor het zingen de kantine uit wilden. En - dat weten we allemaal - dat is wel veilig, maar scoren doe je er niet mee.

Al met al is het een beetje teleurstellend verslag geworden van een teleurstellende wedstrijd, maar ik heb de hele zondag lopen buffelen in mijn tuin om de frustratie een beetje van me af te spitten en heb besloten dat ik nu natuurlijk niet moet afhaken met het schrijven van een verslag, omdat het effe een zaterdagje wat minder ging. Als het minder gaat, moeten we juist die schouders eronder zetten, de mouwen opstropen, etc etc en andere clichés om zo snel mogelijk de draad weer op te pakken, uit het dal te klimmen, etc etc en andere clichés. Alle lollige clichés die ik stiekem allemaal al had opgeschreven en waarvan ik afgelopen vrijdag voorafgaand aan de wedstrijd al een verslag had gecomponeerd waar ik vanavond alleen nog maar de uitslag en doelpuntenmakers in had willen hoeven zetten, heb ik geschrapt en bewaar ik voor volgende week. Over een paar dagen alweer, lieve kijkbuisspelertjes, mogen we naar Arsenal. Ik wil er geen praathuis zoals in de Fabeltjeskrant van maken zoals JC bij Ajax (volgens Marco van Basten), maar misschien kunnen we voorafgaand aan de wedstrijd in de kleedkamer nog een beetje smikkelen en smullen met een portie beukennootjes om te kijken of er in ons team een "meneer de Uil" opstaat die ons de weg wijst om vervolgens - hatsjikidee - Arsenal van de mat te spelen. We treden aan om 12.30 en ik stel voor dat we allemaal om 11.45 uur in de kleedkamer aanwezig zijn om het strijdplan te bespreken. Want we laten ons toch niet door één verliespartijtje uit het veld slaan.

PS: Om het voor de lezers die het einde van dit verslag - ondanks al het gezever - hebben gehaald toch nog een beetje gezellig te maken, verbind ik een prijsvraag aan dit verslag; Hoeveel uitdrukkingen en/of gezegdes heb ik verwerkt in dit verslag? De winnaar krijgt van mij een portie beukennootjes.