Pancratius vet 35+ - VVC2 vet 35+

'Schrijf maar niet over de wedstrijd', kreeg ik mee na afloop in de kleedkamer. Je kunt het beter hebben over de aanslagen in Parijs. Ik weet niet of ik daar nou zo heel veel zinnige dingen over kan schrijven. Het duiden van een terroristische aanslag, als dat al mogelijk is, kan ik misschien beter aan een ander overlaten. Kun je zeggen dat er een grauwsluier lag over de wereld en dus ook over veld 2 van Pancratius en dat het resultaat van deze wedstrijd daardoor is beïnvloed? Twee keer nee. Het gekke is dat - aanslag of geen aanslag - de volgende dag iedereen gewoon weer "zijn ding" gaat doen, zoals dat tegenwoordig zo mooi heet. Ik ga dus hier niet de G.B.J. Hilterman uithangen met een doorwrochte analyse van de ontstane toestand in de wereld. Ik zou het willen laten bij de liedtekst van De Dijk van het nummer 'Recht in de ogen". Huub van der Lubbe zingt daar over schurken, klootzakken, hufters, aanslagplegers en nog minstens twintig andere soort slechte mensen om in het refrein te zingen dat 'wij er ook nog zijn en dat we met de meesten zijn'. Hoe dan ook stonden er zaterdag op het veld gelukkig 22 mensen die allemaal de wil hadden om in vrede een balletje met elkaar te trappen. Er was gelukkig slechts sportieve rivaliteit..

Wel weer jammer was dat VVC "zijn ding" beter deed dan wij. Voor het eerst deze competitie verliezen we daardoor twee wedstrijden achter elkaar. Natuurlijk, op de lijst met afwezigen stonden sterkhouders als Alfred (geblesseerd geraakt op de training), Daan (golf), Coen (misschien teleurgesteld door mijn kritische kanttekeningen vorige week over de laatste ontbrekende 10 %?) en Jan (vorige week geblesseerd geraakt in de match tegen de buren). Maar dat mag natuurlijk met zo'n brede selectie niet als excuus worden opgevoerd. De mannen van VVC2 hadden twee erg goede middenvelders in de gelederen, maar verder bestond het elftal uit gewone stervelingen net als wij.

De start van VVC was zeker overrompelend. Binnen enkele minuten was de lat al twee keer op sterkte getest; een test die de lat met verve doorstond. Op het middenveld en in de aanval leken wij echter de meerdere van de Vennepers. Aad leverde als één van de twee spitsen enorm veel arbeid en vormde samen met Koos Boering en Kees H een goed trio dat voor veel dreiging zorgde over de linkerflank waar Kees regelmatig diep werd gestuurd. Op rechtsback speelde invaller Remco een puike wedstrijd met veel drang naar voren. Regelmatig wist hij the Smore te bereiken. Daar tussenin speelde Pieter centraal met de punt naar voren. Hij was voortdurend het balvaste en creatieve scharnierpunt waarlangs de aanvallen van ons vorm kregen. Over de invulling van Piet's rol wel was echter een verschilletje van mening. Waar ondergetekende dus vond dat Pieter een belangrijke schakel was in ons aanvalsspel, vonden de verdedigend denkende Ed en Ale die centraal achterin stonden opgesteld, dat Pietje zuiniger moest spelen en meer zijn mannetje moest houden. Ook in de rust kwamen we er niet helemaal uit wat nou de beste strategie was. Niemand hakte een echte knoop door over de juiste strategie. En het bestuurslid Technische zaken stond waarschijnlijk bij de bar al in een biertje te happen als een soort Wim Jonk die niet met de andere mannen van het technisch hart wil spreken.

Wij hadden dus in de eerste helft net het betere van het spel, maar VVC2 had net iets meer individuele kwaliteit. De tegendoelpunten vielen echter wel heel schlemielig. Bij de 0-1 verlengde Dan een voorzet onbedoeld met zijn hoofd richting Sla. Via een carambole stuiterde de bal met veel effect naar de hoek. Te veel, want Paul wist zijn lichaam er niet meer goed achter te krijgen. De 1-2 was een goede (tegen)goal na een aanval waarmee VVC2 het hart van onze verdediging met een snel uitgevoerde één-twee het nakijken gaf. Bij de 2-3 zag Paul er helaas wéér niet zo goed uit. Het pijnlijke is dat een keeper zich in tegenstelling tot een aanvaller zelfs geen kleine foutjes kan veroorloven.

De attente lezer merkt op dat wij ook twee doelpunten maakten die eerste helft. Bij het eerste doelpunt kwam de bal na een aanval over de volle breedte van het veld en over veel schijven terecht bij the Smore die was uitgeweken naar de rechterflank. Regisseur Pieter gaf aan dat Kees H op volle snelheid lag op weg naar de penaltystip. Precies op het moment dat hij daar arriveerde wist Smore de bal op hoofdhoogte bij Kees te bezorgen. Kees H verklaarde dat hij er nog slechts tegenaan hoefde te lopen en wie ben ik dan om de schoonheid van de voorzet te betwisten? Bij ons tweede doelpunt gaven wij de verdediging van VVC2 opnieuw flink het nakijken. Van dichtbij was het ten slotte Dan die het laatste tikkie gaf, al vonden de Vennepers dat de bal de doellijn niet volledig was gepasseerd. Ik denk van wel. Beelden van een Amerikaanse spionagesatelliet die net overging konden volgens Bartje K uitsluitsel geven, maar daarvoor bleek minister Koenders van Buitenlandse Zaken eerst contact op te moeten nemen met zijn Amerikaans ambtsgenoot John Kerry. Dat duurde de scheids allemaal te lang en dus keurde hij het doelpunt goed.

Na de rust was het spelbeeld eigenlijk hetzelfde. Wij hadden iets meer de bal,maar VVC2 bleef gevaarlijk door individuele acties. Wij hadden wel enkele omzettingen gedaan. Ron van Dijk kwam in het veld waardoor the Smore en linie zakte. Aad en Kees bleven achter in de kleedkamer, waardoor Stefan met zijn enorme energie voor gevaar moest gaan zorgen op de rechterflank. Ton Denkers (jaja, he's back!) verving de licht geblesseerde Remco Schaefer die alvast naar de kantine ging om "een schaaltje" te bestellen.

Op links hadden de gezworen vrienden Koos en Paul het lastig. Keer op keer werden zij in slaap gesust door de teruggetrokken spelende vleugelspelers van VVC. Tot twee keer toe werd the Smore lelijk verrast door een uit zijn rug de diepte in sprintende rechtshalf. Tot zijn opluchting profiteerde deze niet van de levensgrote kansen. Even later was het echter toch 2-4 toen een op het oog houdbaar schot tergend langzaam over de grabbelende handen van Paul Sla heen in de verre hoek hobbelde. Gelukkig hield kort daarna Ron de hoop op een beter resultaat levend door met een typische Van Dijk drie keer kappen en draaien actie de bal uiteindelijk vrij voor zijn voet te rommelen. Met een goed geplaatst schot liet hij de keeper kansloos.

Even later had the Smore (sorry dat ik steeds over mezelf lul, maar ik had nou eenmaal een groot -positief en negatief- aandeel in allerlei belangrijke spelsituaties deze middag) de gelijkmaker op zijn voet. Na opnieuw een lang uitgesponnen zorgvuldige aanvalsopbouw speelde Pieter de bal perfect in zijn voeten. Schuin links voor het doel net buiten het strafschopgebied, maakte de Aalsmeerder zich op voor een geplaatst schot in de korte hoek. Nadat de bal van zijn voet was verdwenen, veerde de gehele bank op toen zij het net zagen bewegen, maar helaas kwam dat omdat de bal het zijnet beroerde.

Kort daarop kreeg the Smore - daar is ie weer - een nog uniekere kans om de Kampioenen langszij te schieten. Deze keer vanaf elf meter. De Vennepers waren het echter totaal oneens met de zienswijze van de scheidrechter die meende dat Ron onreglementair werd afgestopt na wederom een niet na te vertellen Van Dijkactie. Na een flinke discussie waarbij ook wat kaarten werden getrokken, en gedoe over de exacte plek waar vandaan de pingel genomen moest worden, legde Smore aan voor de penalty. Zou hij hem in de rechter- of de linkerbovenhoek jagen, that was the question? Net op het moment dat hij een beslissing had genomen, maakte de scheids een einde aan de wedstrijd na opnieuw een vervelende opmerking, deze keer van de grensrechter.

Terwijl Smore nog een tijdje bij de stip bleef staan mokken over deze unieke kans, kwam hij erachter dat de andere 21 spelers, inclusief de scheidsrechter al bij de kleedkamer waren. Net toen hij besloot er ook maar achteraan te gaan, kwam het hele spul terug het veld op. Wie de vredesstichter was die de scheidsrechter op andere gedachte had gebracht is mij onbekend, maar wat overbleef was ... die penalty. Opnieuw stond Smore klaar om aan te leggen, maar inmiddels was hij compleet in de war geraakt en besloot hij in goed overleg de bal rustig door het midden te schieten waardoor de bal een makkelijke prooi was voor de keeper. Het was natuurlijk wel een motie van wantrouwen tegen de scheidsrechter, waarvoor excuses, maar een klaterend applaus daalde neer op de schouders van the Smore en het aantal schouderkloppen van bonkige Vennepers was zelfs groter dan twee weken geleden na zijn schitterende doelpunt tegen AFC.

Inmiddels was het bijna donker en waren de lichten op veld 2 ontstoken. Toch enigzins in de war door het warrige spelverloop, verraste VVC vijf minuten later opnieuw ons linker verdedigingsblok (inderdaad met the Smore). Deze keer werd Sla volkomen kansloos gelaten 3-5. Even later miste VVC nog een penalty, maar dat waren allemaal schermutselingen om des keizers baard.

Inmiddels - het is zondagavond als ik dit schrijf - ben ik benaderd door de voorzitter van de dorpsvereniging van Nieuw Vennep die mij aanstaande zaterdag op een platte kar door het centrum van Nieuw Vennep wil rijden vanwege de zeldzame geste van sportiviteit in een tijd waarin mensen elkaar helaas te vaak naar het leven staan. Ik heb uiteraard geweigerd, want aanstaande zaterdag moeten we gewoon weer aan de bak. De Kampioenen liggen inmiddels een beetje achter op kampioenskoers, maar zijn uiteraard van plan om aanstaande zaterdag de draad weer op te pakken.

PSM