Pancratius 35+ - AFC 35 +  3 - 4

In mijn verslagen van vorige seizoenen kon ik altijd eerst een aantal alinea volschrijven over spelers die afwezig waren, meestal als gevolg van slepende blessures, om vervolgens verbanden te leggen met de tegenvallende resultaten.  Maar die tijd is zo goed als voorbij. Zelfs Daantje heeft zijn neus weer aan het venster gedrukt tijdens een training. Ik verwacht dat hij binnenkort in het centrum van de defensie de sportieve strijd weer zal aangaan met Ale en Ed voor een basisplaats. Alfred heeft inmiddels na zijn knie-operatie onverwacht snel en sterk ook al weer de nodige speelminuten gemaakt. En zelfs Keesie, die een dozijn jaren geen officiële wedstrijden had gespeeld, maakt inmiddels weer zijn minuten én zelfs een doelpunt. Afgelopen zaterdag had hij zichzelf een middag vrij moeten geven, want hij was simpelweg niet nodig. Qua aantal dan, want mét Keesie hadden we misschien net dat puntje in de wacht gesleept dat best verdiend zou zijn geweest. 

AFC speelde de slechtste wedstrijd van het seizoen. Althans dat vonden ze zelf. Ik heb ze er even fijntjes op gewezen dat het ook zo kan zijn dat hun tegenstander, en dat waren wij, gewoon prima partij gaf aan de mogelijke nieuwe kampioen. Misschien mede door een kleine alcoholische premie die de buren en direct concurrent van de Zuidassers hadden gezet op een of zelfs drie punten, speelden we een goede partij voetbal. Wesley was in de eerste helft lekker op dreef. Wesley? Ja, Wesley was ook weer terug op het veld na blessureleed en andere afwezigheidsredenen. Na een kwartier werd hij vrijgespeeld op een meter of 30 voor het doel. Met een snelle handige lichaamsbeweging draaide hij zich vliegensvlug vrij van zijn tegenstander om van 18 meter de bal laag en hard in het doel te punteren. De keeper was totaal verrast en stond erbij en...inderdaad: keek ernaar. De verrassende 1-0 voorsprong werd helaas snel teniet gedaan toen een AFC' er met een harde geplaatste bal Paul volledig kansloos liet. Kort daarop pakte we weer een voorsprong. Onze eigen BN'er, theatermaker en camjo Stefan sloot na een lange en succesvolle theatertournee die hem bracht van Amsterdam tot Hengevelde en van Rotterdam tot aan Maastricht, weer gewoon aan bij zijn oude voetbalvrienden en moest al na 20 minuten uit het trainingspak. Met de arbeid die we van hem gewend zijn, zwoegde hij zich richting strafschopgebied waar hij een gesmoorde bal hard op doel schoot. De bal smoorde opnieuw en bleef liggen voor de voet van ... daar is ie weer: Wesley. 

2-1 dus, maar opnieuw konden we niet lang genieten van de voorsprong.  In onze verdediging caramboleerde de bal een beetje ongecontroleerd door het strafschopgebied. Ondanks verwoede pogingen lukte het geen enkele verdediger de bal écht weg te werken, waarna die voor de voeten rolde van een aanvaller van AFC die de bal ook al niet florissant raakte, maar wel net genoeg om hem in de uiterste rechterhoek te doen belanden.

Het spelbeeld na de rust leek heel erg op het spelbeeld na de rust tegen Badhoevedorp vorige week. AFC was weliswaar wat sterker, maar er werd geconcentreerd verdedigd en we kwamen er combinerend redelijk goed uit. Helaas stierven de aardige driehoekjes in schoonheid op een meter of 35 voor het doel als de beslissende pass gegeven moest worden. 

Na een kwartier werden we , net als tegen Badhoevedorp, opnieuw in de lucht geklopt in het centrum van de verdediging. Uit een vrije trap werd de bal door de beste speler van AFC uiterst secuur op het hoofd gelegd van de spits die van dichtbij raak kopte. We moeten hier wat op verzinnen, maar mogelijk kan Daan binnenkort dit soort tegendoelpunten voorkomen. Kort daarop wist AFC opnieuw te scoren. Een onnodige tegentreffer, want bij het schot was de speler al min of meer uit balans, maar net als bij de tweede treffer belandde die toch nog in de verste hoek.

Het was 2-4 en een viertal spelers van Badhoevedorp taaide af richting de kantine van Badhoevedorp. Waarschijnlijk om te beginnen aan die kratjes die ze liever aan ons hadden gegund. Toch waren ze we rijkelijk vroeg, want wij bleven strijden voor een beter resultaat. Alfred gooide er, ondanks zijn nog redelijk broze gestel een schepje bovenop en begon te strooien met strakke passes over 35 meter en AFC kreeg het zowaar benauwd. De frustratie daarover bereikte zijn hoogtepunt toen Daniel, die eerder genoemde beste speler van AFC,  het niet kon verkroppen dat Aadje geen gele kaart kreeg van de wederom goed leidende scheidsrechter uit Uddel. Hij voelde zich niet alleen niet gesteund door de scheids, maar ook niet door zijn ploeggenoten waarna hij zijn shirt uittrok en vast aan de thuisreis begon.

Ronnie, die het zwaar had in de voorhoede met steeds een man die in zijn nek hijgde zodra de bal in zijn richting werd ingepasst, won in een felle strijd met zijn tegenstander een duel en legde de bal na een uiterste inspanning en half vallend voor de voeten van Alfred. Het was nog een heel eind naar het doel, maar voor Alfred was het geen reden af te zien van een snood plan, en dat was op het doel schieten. Met hoge snelheid verdween de bal in de rechter bovenhoek. Ik heb het na de wedstrijd even nagemeten; het was van 33 meter en 58 cm. Op zulke momenten is het wel jammer dat er geen camera's staan opgesteld langs het veld, want dan zou dit doelpunt Europa door zijn gegaan. Nu moeten we het doen met de herinneringen die zijn achtergebleven op onze netvliezen. En hopelijk heb ik met dit verslag en de bloemrijke omschrijving de dementerende netvliezen van de veteranen en de supporters gereactiveerd. Ik hoorde weliswaar achteraf van Bob Bekker dat de keeper van AFC slechts één oog had, maar ik weet zeker dat zelfs een keeper met drie ogen die pegel van Alfred niet had kunnen stoppen.

Deze week nog afwezig waren Pietje en Kees H. Stiekem denk je dan dat die twee kanjers misschien nog net wél de gelijkmaker hadden gemaakt als ze erbij waren geweest, maar ja dat was nou eenmaal niet het geval. En ook de Smore was er niet bij om nog een gelijkmaker naar binnen te rommelen? Een vrij hardnekkige blessure belet hem om mee te doen met de grote jongens. Daarmee is hij zo langzamerhand dus wel de enige veteraan die niet fit is. Gelukkig hebben we daarmee wel een vaste grensrechter die opnieuw de volle negentig minuten foutloos vol maakte.

Volgende week staat VVC 1 op het menu. Maar na twee goede resultaten tegen de nummers 1 en 2 van onze competitie is het tegen de nummer drie van de ranglijst wat mij betreft scheepsrecht. En met deze slechtst verhaspelde uitdrukking van de laatste 3 jaar sluit ik dit stuk proza deze week af.

The Smore.