Pancratius veteranen 35+ 1 – Bloemendaal Veteranen 35+ 1: 5-2

Koelbloedig! Uitgenast! Leep! Dat zijn toch wel de eerste woorden die in me opkomen om de overwinning tegen Bloemendaal te beschrijven. Na een eerste helft waarin Bloemendaal het beste van het spel had, maar wij via een uitgekiende, uitgespeelde counter via Aad op 1-0 kwamen en Bloemendaal tien minuten voor rust de verdiende gelijkmaker achter Paul schoot in de korte hoek, brak de beste tweede helft sinds tijden aan.

Noodgedwongen door de hoge opkomst moesten maar liefst zes spelers naar de kant. Maar we hebben dit jaar niet alleen een heel ruime selectie, maar – zo bleek- ook een kwalitatief heel sterke selectie. Niets ten nadele van de vele andere oudgedienden, blijkt onze nieuwe veteraan Onno (48) toch een flinke versterking. Zijn niet aflatende inzet, zijn enorme loopvermogen en ook zijn neusje voor de goal geven ons spel een nieuwe dimensie. Het op de counter spelen (tegenwoordig plachten ze te zeggen : “spelen op de omschakeling”), zoals we in feite al jaren doen, wordt nu regelmatig beloond met een doeltreffende afronding. Dat zagen we ook al een paar keer in de bekerwedstrijden voorafgaand aan deze competitie. Op aangeven van Wesley, die Onno heel knap vrij zette voor de keeper, rondde Onno heel rustig af voor de 2-1.

Wesley die inmiddels ook veertig jaar op de teller heeft, lijkt nu ook over de ervaring te beschikken om de onmiskenbaar aanwezige voetbalkwaliteiten die hij wekelijks op de training laat zien, om te zetten in zuivere assists en doelpunten. Een paar minuten na zijn puike assist op Onno werd hij zelf weggestuurd in de diepte door Kees. Heel rustig hield hij de bal in een korte dribbel richting strafschopgebied onder zich om vervolgens ook heel rustig de keeper kansloos te laten.

Maar nu hebben we het over wat er goed ging in de aanval, maar dan doe ik het middenveld te kort. The Smore lijkt na een bijna een jaar kwakkelen met allerlei ouderdomskwaaltjes eindelijk weer op het fysieke niveau dat hem in staat stelt om in ieder geval zo hard mogelijk te werken voor de ploeg. Een stilstaande lantaarnpaal staat alleen maar in de weg; nu gebruikt hij zijn energie slimmer om te dienen als tussenstation voor de begaafdere medespelers in zijn buurt. Zoals de altijd zeer bescheiden superveteraan Jan Smit die weer als vanouds buffelde op het middenveld en een plaag was voor zijn tegenstanders. Jan loopt gewoon net zolang achter zijn tegenstander aan tot ze de bal aan hem afgeven of een verkeerde pass geven en als het niet lukt is hij professioneel genoeg om wat kleine tikkies uit te delen. Net niet hard genoeg om tegen kaarten aan te lopen, maar wel hard genoeg om zijn tegenstanders tot op het bot te ergeren en “kalt”te stellen.

Iemand die nog iets nadrukkelijker de randjes van het KNVB-regelboek opzoekt is Thieu. Tot tweemaal toe haalde hij een tegenstander vlakbij ons eigen strafschopgebied onderuit en had hij geluk dat hij niet tegen een gele kaart opliep. Bij de tweede keer was het vuile werk van Thieu tevergeefs, omdat we daarna zo dom waren alleen maar bezig te zijn met het goed neerzetten van de muur, terwijl de Bloemendaler met de beste traptechniek de bal tijdens de bouwwerkzaamheden simpel in de bovenhoek krulde voor de aansluittreffer (3-2).

Even vreesden we voor het scenario dat Bloemendaal alsnog erop en erover zou gaan, maar met goed verdedigend werk voorkwamen we dat Bloemendaal verder terugkwam in de wedstrijd. Een speler die ik daarbij zeker even wil noemen is Daantje, die weer terug is na een slepende blessure en als vanouds heerste in het hart van de defensie. Met zijn hoofd en zijn lange stelten haalde hij veel ballen weg en coachte hij zijn medespelers. Tevens had hij de rust om van achteruit de middenvelders te voeden met bruikbare ballen. Ook ons manusje van alles en Man of the Match van vorige week toen we 2-2 gelijkspeelden tegen Overbos, was weer niet te beroerd om veel vuil werk op te knappen. In de eerste helft als linksback en de tweede helft als rechtsback voorkwam de jarige Steef veel onheil.

Ik heb overigens enige tijd geen verslagen meer geschreven omdat ik me had voorgenomen pas weer een verslag te schrijven als Paul Sla een blunder zou begaan. Maar het duurt me te lang. Al maandenlang is Paul niet te betrappen op ook maar één klein foutje. Terwijl de jonkies Steef en Wes inmiddels hun ervaring vertalen in steeds meer rendement, geldt voor manen zoals Jan en Salad dat zij met het jaar beter gaan voetballen. En zo ontstaat een ideale mix om te gaan voor die al vele jaren, fel begeerde titel. Zeker als we kunnen bouwen op het onverminderd hoge niveau dat Alfred elke week weer op de mat legt. In de tweede helft was Al naar de kant gegaan voor zijn reguliere wisselbeurt, maar Kees nam een naar zijn eigen zeggen legendarisch goede beslissing om na een half uurtje plaats te maken voor onze sterspeler. Een daad van opoffering die zich uitbetaalde. Op een meter of tien over de helft ontving Alfred de bal. Goochem als hij is, zag hij dat de keeper iets te ver voor zijn doel stond en haalde hij zijn machtige rechterbeen naar achteren voor een magnifiek schot over de keeper en onder de lat.

De 4-2 betekende dat Bloemendaal was geknakt. Met nog enkele minuten op de klok werd Wesley nog een keer aan het werk gezet om een kers op de taart die we gezamenlijk inmiddels hadden gebakken te leggen. Deze keer was het Dennis die de assist gaf. Het was Wesley zoals we Wesley elke week willen zien. Doodkalm hield hij met de hem kenmerkende gave techniek de bal onder zich en kapte hij enkele Bloomingdalers uit om de bal ijskoud langs de keeper te schieten. Het ziet er zo simpel uit, maar wat lekker dat we nu iemand in de voorhoede hebben die deze schijnbaar simpele handelingen ook zo goed kan uitvoeren.

Na afloop probeerde ik natuurlijk direct Wesley door te geven als Man of the Match, maar het was niet mogelijk op hem te stemmen, zodat ik weer heel afgezaagd terecht kwam bij Alfred.

In de avond ben ik in slaap gevallen met een gelukzalige glimlach om de lippen, toen ik net voor het slapen gaan het appje van Thieu las: WE STAAN OP DE TWEEDE PLAATS!

The Smore