Taba veteranen - Pancratius vet: 1 - 1

Het beloofde een zware pot te worden. De mannen van Taba hadden hun eerste twee wedstrijden met grote cijfers gewonnen. Aan de andere kant moet je ook van eigen kracht uitgaan en als je vier punten hebt na twee potten, is er ook geen enkele reden bang te zijn. 

Op een heel slecht veld werd het een ouderwets potje moddervoetbal dat je tegenwoordig nog maar zelden ziet. Óf je speelt op kunstgras óf je speelt op gras en dan wordt het al snel afgelast. Toch kwamen wij op de zompige grasmat goed uit de startblokken. Het zware veld waarop de bal regelmatig stroopte, verhinderde ons niet heel aardige combinaties op de mat te leggen. Diepste spits Adriaan werd tot twee keer toe goed bereikt, maar zijn schoten eindigden een fractie te hoog. En ook een door een verdediger geblokt schot landde op het hoofd van Aad die in een reflex doorkopte, maar de bal helaas wéér net óver het doel zag verdwijnen. 

Waarom heb je het steeds over Aad, zul je zeggen. Nou, dat komt omdat hij in de tweede helft toen hij, zoals dat gebruikelijk is met de hoer van het elftal, op diverse andere plaatsen werd misbruikt. Onder andere als rechtsback en weer even later als voorstopper nadat Bart weer zijn plek op rechtsback overnam nadat The Smore na een stiefkwartiertje met kramp naar de kant moest. In de tweede helft ging Aadje daarom weer de bekende "Aad-diepteballen" over 40 meter geven die meestal hun eindbestemming niet halen en een makkelijke prooi zijn voor de middenvelders. En dan begint dus het gemopper van zijn ploeggenoten, inclusief de prachtige hopeloze gebaren en bijbehorende gezichtsuitdrukking die door de wereldberoemde choreograaf Noerejev moeiteloos tot een schitterend ballet verwerkt zouden kunnen worden. En ja, om daar nou over te beginnen, dat is niet leuk voor Aad, dus wilde ik het houden met zijn zeer verdienstelijke bijdrage in de eerste helft. Overigens is zo'n Bartje K in het voordeel. Hij is allesbehalve een hoer en kan zich al sinds 1971 op 1 positie concentreren, terwijl Aad elke week maar weer over het veld wordt geslingerd in de richting waar een plaatsje over is. Overigens speelde Bart een eerste helft met veel foute inspeelballen, dus zelfs als je al 46 jaar op die positie speelt, is het soms nog lastig. 

Hè, jammer dit, want ik begon zo lekker positief. Ik pak het dus weer op. Wesley, die deze week thuis had zitten opscheppen over zijn twee treffers van vorige week, had zijn dochter Benthe meegenomen als toeschouwer en bewees na 25 minuten dat zijn grote mond aan tafel terecht was. Helaas was het geluk deze keer net niet aan zijn zijde. Het mooie afstandsschot verdween via de lat over het doel.

En als je dan niet scoort, dan zegt het cliché, dan valt de treffer aan de andere kant. Taba kreeg het laatste kwartier van de eerste helft het betere van het spel. Ale zei dat het niet meer te belopen was en Remco gaf er wederom voortijdig de brui aan om thuis alvast weer zijn broekie te gaan wassen. Terwijl het nog nauwelijks vies was geworden. Kom op Rem, zou ik willen zeggen als jouw oude jeugdleider, je bent van waarde voor het elftal, maar loop niet te snel weg als je wordt gevraagd mee te blijven doen bij balverlies in de omschakeling. Je kunt in het veld nou eenmaal niet keurig een brief in drievoud sturen met daarin keurig verwoord de "aandachtspunten" waaraan je moet werkend. Ook ik werd even flink wakker geschud door een aantal verbaal aanwezige jongens (we kennen allemaal de namen), na een paar domme acties in de tweede helft. En dan denk ik: "KUT" , ze hebben gelijk en probeer dat "mee te nemen" in de rest van de wedstrijd.

Waar was ik, want ik had een heel positief verslag in mijn hoofd en nou zit ik eerst Aad en Bart te roosteren en vervolgens een beetje de de amateur psycholoog en privé therapeut van Remco uit te hangen om de vrede weer op aarde te brengen.

Positief dus. Shit, gaat weer niet lukken, want chronologisch gezien kom ik nu in de buurt van de speelminuten dat de 1-0 viel. Met man en macht en lijf en leden hielden Edje en doelman Pieter eerst nog enkele zekere tegendoelpunten tegen. Met een beetje geluk, maar vooral met heel veel hartstocht. Sneu was het dan ook dat na een onoverzichtelijke situatie in ons strafschopgebied Ed zich wederom manmoedig voor een schot van de rand van de zestien stortte en de bal zijn lichaam schampte waardoor Pieter kansloos was. Geen schande Pietje, zelfs grote keepers als Paul Sla zouden waarschijnlijk kansloos zijn geweest. 

De rust brak aan en in de Madurodamkleedkamer werd de wissellijst erbij gehaald, waren er weer veel vrijwilligers, maar wist Pieter - die niet alleen de honneurs van Sla als keeper waarnam, maar ook het wisselschema (de veelgeprezen én ook afgezeken R/A ratio) op een correcte manier moest toepassen - weer elf fitte spelers de blubberpoel in te sturen. 

Het spelpeil was niet om over naar huis te schrijven. En ook eigenlijk niet om een verslag over te schrijven, maar ik blijk nu al een heel eindje op streek, dus nu ga ik die gifbeker ook helemaal leegdrinken. Veel ballen werden onnodig ingeleverd nog voordat de middellijn in zicht was. Onno deed veel noodzakelijk verdedigen correctiewerk. Dat had wel weer tot gevolg dat Wesley voorin redelijk geïsoleerd kwam te staan en nauwelijks werd bereikt. Nog een keer had hij een goede actie in huis toen hij vanaf links naar binnen sneed, maar nadat hij enkele spelers van zich had afgeschud, had hij helaas niet meer voldoende kracht om een succesvol vervolg te geven aan zijn Robben-achtige actie.

Wie wel nog lekker op dreef was in die tweede helft, was onze Coentje, die als een orchidee in de woestijn voor wat vrolijkheid zorgde. Al was het maar dat zijn typische Stricker-rushes de verdediging regelmatig even ontlastten. Het was dan ook logisch en verdiend dat onze voormalige blonde schicht (tegenwoordig ook grijzend aan niet alleen de slapen) de gelijkmaker tegen de touwen schoot. Een Taba verdediger verdedigde slordig uit en Onno kreeg de bal op een meter of 20 van het doel tegen hem aan geschoten. De bal rolde voor de voeten van Coen die in een split second zag dat de keeper niet had gerekend op geklungel van zijn laatste man. Met een bekeken wreeftrap met zijn gouden linker voet wist hij deze nog niet eens zo heel grote kans om te zetten in een treffer.

In het restant van de wedstrijd was Taba weliswaar ietsje sterker, maar Pieter was erg goed op dreef. Met het puntje van zijn vingertoppen zorgde hij ervoor dat een hard diagonaal schot van de man zonder scheenbeschermers nog net tegen de paal kwam in plaats van in het doel. En bij een scrimmage in het doelgebied waar een drietal verdedigers er niet in slaagde de bal weg te werken, bleef hij ijskoud op het harde schot recht door het midden. 

Coen verrichtte nog wat schoffelwerk (eens een tuinder, altijd een tuinder) op het middenveld door de man zonder scheenbeschermers even te laten merken waarom het toch wel verstandig is mét scheenbeschermers te spelen. De andere tuinder (Okay hovenier!) in ons team vroeg de betreffende speler nog even cynisch of hij geen scheenbeschermers kon betalen. Die bleef ijzig kalm. In plaats van Jan een oplawaai te geven voor zijn bijdehante opmerking, antwoordde hij op deze vraag met een simpel: "Nee", waarmee de scheenbeschermerloze Taba'er (hoe noem je een speler van Taba?) geheel in de geest handelde van de te vroeg heengegane Eberhard van der Laan die hoopte dat Amsterdam de lieve stad blijft waaraan hij heeft gebouwd tijdens zijn burgermeesterschap. Oftewel: Bij de man zonder scheenbeschermers sloegen de stoppen niet door na de bijtend cynische opmerking van onze superveteraan. En dat had zo maar kunnen gebeuren als je je neer moet leggen bij een gelijkspel nadat je in de eerste twee wedstrijden gewend was geraakt dat je de tegenstander van de mat speelt.

En na dit lange epistel is de prijsvraag wie ik nog niet heb genoemd. Om geen scheve gezichten te krijgen noem ik daarom nog even Thieu die totaal onherkenbaar was na notabene slechts 45 minuten beulswerk op het doorweekte veld. Maar stiekem denk ik dat Thieu niks lekkerder vindt dan lekker in de modder rollen. Je hoorde hem zaterdagmiddag nog net niet knorren als een varkentje.

Oh god, ik had allemaal van die goede bedoelingen en dan rolt er weer zo'n belediging uit mijn toetsenbord waarin ik Thieu vergelijk met een... nee, laat ik het niet nog erger maken.  Steef was ook nog niet aan de beurt geweest. Tien minuten voor tijd liet Wes zich nog even aflossen door Steef. De goedlachse prijswinnend televisiemaker mocht de verdediging nog even bezighouden met zijn onvermoeibare achtervolgingswerk. En als ik nou eindig met dat ik echt niks weet te vertellen over Kees H (je weet ook zo weinig van zo'n jongen als ie niet volop meedoet in de app-groep, dus misschien komt dat goed nu hij is toegetreden) zijn er nog twee niet genoemd en daar maken we dan een prijsvraag van. De winnaar mag dinsdag op de training alle zoute stokkies  van Dirk opeten. Als dat geen mooie prijs is.  

ps: Koos en Dennis zijn uitgesloten van deelname aan de prijsvraag. Dat zou wel héél makkelijk worden.

The Smore