De personele situatie was weer eens dermate complex dat er weinig tijd was om ons zorgen te maken over het vermeende dubieuze karakter van de aanstaande opponent. Een aantal parttimers (omwille van de voltalligheid, waarvoor dank!) en Smoor, die op het allerlaatste moment de helpende hand toestak, deden de puzzelstukjes echter weer net op tijd op z’n plek vallen. Vervolgens werd het aftasten en afwachten met welk soort voetbal wij geconfronteerd zouden worden. Mede doordat de stand bij rust nog in evenwicht was (1-1) bleef het lang vriendelijk, hetgeen echter veranderde toen de overwinning van de Kampioenen steeds duidelijkere vormen aannam. Iedere beslissing van Smoor werd luidkeels becommentarieerd en menig Kampioen onderging charges die niet meer verwacht worden als de bal al weg is. Soit….iedereen hield het hoofd koel, zodat de lont niet in het kruidvat niet tot ontbranding kwam. Alhoewel er in het verleden wel eens zwaardere veldslagen zijn ondergaan, mompelde Bonk na afloop dat wat hem betreft de volgende ontmoeting op papier mag worden afgedaan…..De 4-1 overwinning smaakte des te zoeter en het positivisme kreeg aan de biertafel zoals gewoonlijk weer de overhand. Zo was er het bericht dat Younger nogmaals vader wordt, was het schaaltje van Ed na maanden van onthouding weer eens een feit, gaat Case een rol van betekenis spelen als babysit in het onzinklassement en gaan hij en Bonk toch nog voor 1oktober hun bijdrage aan het jaarboek leveren….!
Salad.
Eindelijk een positief verslag over een positieve uitslag voor de kampioenen. Het was me een wedstrijdje. Ik zat te zingen onder de douche. Er waren wat supporters, het was mooi weer en ik heb wat koppen koffie gedronken. Toen ik daarna aankwam stonden we met 4-1 voor. Ik dacht dat we achterstonden, dus toch nog 3 punten voor ons. Jammer van Holland.