Kampioenen in de lift

Eindelijk wonnen ze weer – de Kampioenen – na onnodige nederlagen tegen Wartburgia en Arsenal. Maar voordat euforische woorden uw ogen strelen, moet helaas eerst een ander belangrijk punt worden gemaakt. Wij kennen Case allemaal als iemand wiens aanwezigheid door zijn gulle lach verraden wordt. Problemen of uitdagingen worden door hem quasi nonchalant, maar doortastend opgepakt en opgelost. Het aantal “late calls” dat hem afgelopen vrijdagavond bereikte maakte hem echter voor het eerst radeloos en moedeloos. De reservebank heeft al enig jaren geen ruime bezetting meer, dus ga een paar uur voor aanvang van een potje in de sneeuw nog maar eens even voor zeven afbellers vervanging vinden. Het waren uiteindelijk Sean-ie, Shinji, Mies en ook Ale die hem hielpen, maar de dringende oproep aan IEDEREEN is (accuut lichaamlijk falen daargelaten) om altijd, desnoods iedere week, zo vroeg mogelijk, eventuele afwezigheid bij Case te melden!!!

Zo, dat is de eerste kwestie. De tweede is natuurlijk dat de Kampioenen er bijna niet meer in slagen om het eerste kwartier in een wedstrijd geconcentreerd en zonder onnozele tegendoelpunten door te komen. Bleek tegen Arsenal deze achterstand min of meer fataal, tegen DVVA werden we weer in de wedstrijd geholpen door goals van Shinji en Moi. In de tweede helft deden Cock-ie, de wind, de sneeuw, de hagel en Bonk de rest. Eindelijk weer punten dus voor de Kampioenen en dat was nodig ook. Volgende week Turkiyemspor, dat zal proberen zich te revancheren op een smadelijke nederlaag!

Salad.

Liams Schilderingen

Pancratius 2 wint met 2-5. Met 2-0 achterstaan en dan toch nog winnen met 2-5. Het hagelde. de douches waren loeiheet, eerst ijskoud. Misschien zo nog even naar Pancratius, naar de jongens. Patatje gegeten en een broodje frinkandel bij de club waar we waren. Vanavond naar mijn jarige tante toe. Het cadeautje ligt al klaar. Ja het was een koud weertje, ik dacht ook een sportieve tegenstander.

Liam Denkers.