Kampioenen consolideren

De vergelijking gaat natuurlijk geheel mank, maar toch was de worsteling er niet minder om. Evenals JP Secundo zochten de Kampioenen de weg naar verlossing en die werd maar moeizaam gevonden. Natuurlijk werden eerst weer de (on)nodige tegengoals geïncasseerd, en moest bovenmenselijke inspanning worden geleverd om dit falen te compenseren. Moi en Cock-ie brachten de duinbewoners weer terug op aarde, maar ondergetekende wist na rust de spanning (lees: frustratie) weer tot ongekende hoogte op te voeren door gegrabbel in de marge. Gelukkig kon Bonk zich tijdens een uitbraak laten sandwitchen, waardoor Cock-ie vanaf elf meter de goddelijke vonk weer over het team kon laten neerdalen. Nadat hij vervolgens Moi in de gelegenheid had gesteld zijn 8^e van het seizoen te noteren (mythisch getal: toeval?) bleek de winst een feit, alsmede de wetenschap dat de rode lantaarn definitief aan Zandvoort gelaten wordt. Witte rook dus voor de Kampioenen, die de laatste twee potjes derhalve vrij van zorgen kunnen afwerken.

Salad

Liams Schilderingen

We hebben eindelijk weer eens gewonnen. Ja, want we hebben met 4-3 thuis gewonnen. Ik moet langer spelen hoorde ik iemand zeggen. Nee, zeggen anderen weer, ik speel lang genoeg, dus ik speel voldoende. Ik zelf vind dat ik lang genoeg speel, maak je maar waar, speel maar in dienst van het elftal. Ik had nog een gesprek met iemand van de kantine en de kern was: de mensen doen het met liefde. Dat is dubbelop, met liefde en niet betaald worden, dat mag ook wel eens gezegd worden.

Na de wedstrijd nog even buiten gezeten.

Liam Denkers.