Kampioenen gefrustreerd

Moi merkte reeds voor de wedstrijd spits op dat men bij Kadoelen “K”-doelen had, maar hij kon toch niet vermoed hebben dat er nog veel meer “K” geregeld was bij dit obscure clubje in Amsterdam Noord. Zo bleek het elftal waartegen wij de eerste speelronde hadden gespeeld te zijn gepromoveerd en werden wij met hun A1 geconfronteerd. Behalve een fors verschil in leeftijd betekende dat ook een behoorlijk verschil in fitheid en loopvermogen. Daarnaast was er geen enkele beschutting tegen de zeer straffe wind, die over de lengte van het veld blies. Dit betekende voor beide ploegen: één helft verdedigen, één helft aanvallen, maar ook: nauwelijks controle over de bal. Het meest “K” was echter het arbitrale Kadoelen-duo. Gezworen kameraden (ook aan de bar) en goed op elkaar ingespeeld. Hun geestelijke leeftijd lag beduidend lager dan die van de jongetjes die ze de wei in hadden gestuurd. Zelden zulk opzichtig geknoei met de vlag en fluit meegemaakt en klachten van de Kampioenen werden schreeuwend, met plat Amsterdamse retoriek en kaarten afgedaan. Toch ook jammer om te zien hoe makkelijk de Mannschaft zich laat provoceren en zich daarmee uit het spel laat halen. Uiteindelijk moeten toch de voeten, en niet de monden, de wedstrijd voor je winnen. De Kampioenen verdienden de overwinning, maar de voetjes van Cock-ie en Cohen stonden duidelijk in de verkeerde stand, en omdat Building slechts één gevaarlijke bal op de paal te verwerken kreeg, bleef de brilstand op het bord. Volgende week vroeg op voor Arsenal en dan maar weer eens geconcentreerd op de punten jagen.   

Salad.

Liams Schilderingen

Pancratius 2 speelt gelijk 0-0. Lekker gevoetbald. Hard gewerkt, veel gelopen, techniek gebruikt. Ik denk wel dat we meer dan drie kansen hebben gehad. Alfred scoort ze meestal wel, maar nu niet. Voetbal is eigenlijk ook politiek, zoals alles politiek is.

Liam Denkers.