Dat er veel makke Kampioenen in een klein kleedkamertje kunnen, werd afgelopen zaterdag weer eens bewaarheid. Lichte paniek bij Case die zijn administratie kwijt was, doch vrijwel zeker wist dat 16 manschappen stonden te trappelen om de Meteoren te lijf te gaan. Veel te veel Kampioenen dus voor één wedstrijdformulier, maar ook voor deze situatie liggen scenario’s op de plank. Bonk en Cohen werden tot de wachtkamer veroordeeld, maar kwamen toch nog aan de aftrap, nadat Babe ( vrijwillig) en Bill (onvrijwillig) zich hadden geofferd voor deze fitte mannen. Deze daad van kameraadschap werd binnen de lijnen niet onmiddellijk voorgezet. Gehinderd door de zon werd er de eerste minuten geklungeld dat het een lieve lust was en mochten de Meteoren eventjes een voorsprong koesteren. Daarna werd er eendrachtig gebouwd aan een eenvoudige en solide overwinning, waarbij de teller uiteindelijk op 7-3 bleef hangen. Tevreden kon de modder onder heerlijke temperaturen worden afgespoeld, en omdat ook de keiharde hoempapa uitbleef werd het nog gezellig ook. Volgende week met de fiets (?) naar Swift, alwaar weer eens een serieuze tegenstrever wacht.
Salad.
Liams Schilderingen
Pancratius 2 wint met 7-3 tegen ik weet niet wie. Maakt ook niet uit, want we hebben gewonnen, de pot in the pocket. Ik heb zelf niet meegedaan, maar wel een aantal kilometer hard gelopen. En net zoals een paar weken geleden, toen ik ook niet meedeed, eis ik de psychologische, morele overwinning op. Het was kermis in de hel. Het regende en er was een regenboog.
Liam Denkers.