Kampioenen ronden af.

De 25^e competitie, na de eerste balomwenteling in 1981 (1982, red), (wie nam die aftrap?) zit er op. Op het fraaie complex van Ouderkerk werd in de laatste speelronde een voorschot genomen op het bizarre verloop van de slotronde in het betaalde voetbal. De mannschaft speelde hopeloos slecht gedurende het eerste bedrijf en ging met een 2-0 achterstand de rust in, zonder te weten hóe-in-hemelsnaam het tij te keren. Tempo op veteranenniveau, beweging zonder bal: idem, balbezit gedurende hooguit één tiende van een seconde en verdedigend leidsman Babe kreeg consequente bezetting van alle posities maar niet georganiseerd. Het verschil bleek achteraf de inbreng van Fleet én het eigen initiatief van Bonk om de middenlinie te dienen. Ook de instelling van de Ouderkerkers – die terecht de indruk hadden dat de beslissende klap al was uitgedeeld en de definitieve knock out slechts een kwestie van afwachten – droeg aan de wende bij. Fleet kwam dit seizoen helaas wat laat op stoom, want evenals vorige week produceerde hij drie assists, daarmee Cock-ie en Moi (2x) in staat stellend de wedstrijd te kantelen. Bonk deelde de genadeklap uit en deze score had nog makkelijk verdubbeld kunnen worden door diverse Kampioenen, die allen vrij voor de keeper jammerlijk faalden. De toch al niet geweldige sfeer binnen de oude kerkse ploeg, daalde ondanks de warmte tot onder het nulpunt en de frustratie over het plotseling optredend onvermogen werd onder andere op Ale geprojecteerd. Nou weten we uit eigen ervaring dat je niet echt vrolijk wordt van zijn voortdurend hinderlijk gehijg in je nek als hij je bewaker is, maar dit terzijde. De handjes die hij frequent uit frustratie in zijn gezicht geduwd kreeg, horen natuurlijk achterwege te blijven. Zo werd met een 2-4 overwinning het bier opgezocht en een prima 5^e plek op de ranglijst veilig gesteld. Dit brengt mij bij de ((No)Nonsense) Facts van dit seizoen! Natuurlijk werd Cock-ie weer topscorer (18 stuks, bijna 30% van het totaal) en deelt hij de titel van assistkoning met Cohen (beide 10x). Ook productief waren Bonk en Moi (beide 7x), die overigens hun productie ten opzichte van vorig jaar fors zagen krimpen. Uw scribent was de enige die aanwezigheidsmanager Case dit seizoen geen enkele keer teleurgesteld heeft. Alle 24 potjes present derhalve, en ook Cose, Building, Bonk, Babe en Cockie hebben hem met meer dan 20 optredens weinig hoofdbrekers bezorgd. Zijn eeuwige dank gaat natuurlijk uit naar de mannen op wie hij ook dit seizoen weer regelmatig een beroep kon doen. Player of the Year werd voor de vierde keer op rij wederom Cock-ie, zowel absoluut (109) als op wedstrijdgemiddelde (5,2). Verrassende runner-up is Struis, die op wedstrijdgemiddelde na Building (4,0) en Risi (4,0) met 3,6 de 4^e plaats bezet. Na al deze onzin rest ons tenslotte nog Makkum (2 juni) en jubileumfestiviteiten at Cohen’s op 16 juni. Verder start a.s. zaterdag alweer de voorbereiding op het nieuwe seizoen, waarbij de rentree van Case op de trainingsvelden begin juni verwacht wordt! Hou deze zomer dus je mobiel voor SMS-berichten op vrijdagavond en zaterdagochtend in de buurt!

Salad.

Liams Schilderingen

Pancratius 2 wint uit tegen Ouderkerk (aan de Amstel). Daarmee kan ik mijn stukje beginnen, met Remrandt zittend aan de Amstel. Ad zei dat we door deze laatste wedstrijd 5^e fo 6^e van de 12 zijn geworden. Koos zei dat ik in het stukje moest schrijven dat ik een afgetraind lichaam heb. Knap werk. 2-0 achter, 2-4 gewonnen. Ik vond mezelf de beste speler, maar heb ook het minste gespeeld (ha, ha). Maar nu even serieus. Koos Boering was de meest constante speler. Zo waren er meer zwoegers, spelend in dienst van het elftal, ongezien.

Liam Denkers.