Het was dus Kees. Voor intimi natuurlijk. Nobele man, die zelfs de moeite had genomen om de website van de Kampioenen te bekijken. Hij floot niet eens onaardig, maar vermeed wel zorgvuldig elk conflict met de eigen AFC-genoten. En zo kwam het dat het sportieve gebaar dat de Kampioenen voor aanvang van de 2e helft mochten maken, zo goed als onbeantwoord bleef. De AFC’ers kwamen al vroeg in de 2e helft op voorsprong en dat moest vooral zo blijven. Tijdrekken dat het een lieve lust was, bal meenemen na het maken van elke overtreding, herhaaldelijk een uitgooi nemen die aan de Kampioenen was toegewezen en nog een keer mogen doorgaan ook. De heer Nobel vond het allemaal prima. Ook de vlaggenist droeg zijn steentje bij, al verklaarde hij na afloop dat hij een viertal situaties had laten passeren waarin hij eigenlijk had moeten optreden. Raar verhaal, want waarom sta je dan langs de lijn met je vlaggetje. Waarschijnlijker was dat hij al een lamme arm had. Anyway, zoals de voetbalanalyticus terecht opmerkte: benut je kansen en je wint de wedstrijd. Dat mochten een aantal Kampioenen zich aantrekken en vooral Struis voelde zich blijkbaar dermate schuldig over zijn misser in de slotseconden, dat wij hem na de wedstrijd (onder valse voorwendselen) niet meer hebben teruggezien. Een frustrerende middag derhalve, die we maar gauw moeten vergeten. Interessantere berichten komen van de feestcommissie, die na het afblazen van de Dinxperlo-missie het idee heeft opgevat om eind mei gedurende een nog nader te bepalen weekeinde een voetbalclub van naam te bezoeken in het buitenland. Bespreek dat maar eens onder de spruitjes met uw partner, die overigens van harte wordt uitgenodigd de Kampioenen hierbij te vergezellen. Nadere berichten volgen!
Salad.