Kampioenen gloriëren in vergane glorie

Geweldige velden, die ogenschijnlijk niet meer gebruikt worden. Clubhuizen waarin niemand zich lijkt te bewegen. Gevangen in een omarming van snelwegen, betreden wij na jaren weer eens het roemruchte Riekerhaven. Het wachten is op de projectontwikkelaar die deze kostbare grond in het verlengde van “de zuidas” gaat bebouwen met afgrijselijke kolossen, waarvan de vierkante meters slechts een aantal jaren courant zullen zijn. Heerlijke turkse pizza’s trouwens, maar daarover later meer. Het vroege aanvangstijdstip lag menig Kampioen duidelijk zwaar op de maag. Allerlei voorbehouden en onregelmatigheden moest Case zien op te lossen. Bill claimde bovendien extra speeltijd, omdat hij een goal van zijn voet vermoedde. Het moet een soort profetische projectie op de aanstaande overwinning zijn geweest, want als een diesel kwamen de Kampioenen tegen de jonkies op gang. Geforceerde beweging in aanvang, te laat (of nauwelijks) aanbieden, onnauwkeurige passes, kortom: geklungel! De Binkies kwamen zelfs nog op voorsprong door een scherpe counter, maar daarna kwamen de Kampioenen – uiteindelijk op stoom – vakkundig terug. Bij de 1-1 dook de keeper over het zwaar gecamoufleerde schot van Cock-ie, bij de 1-2 zag Cohen zijn zekere goal gestuit door de paal, maar bleek gelukkig Twiep attent. De 1-3 laat zich nauwelijks beschrijven. Babe trok de vergelijking met “de stift” tijdens van de rentree voor de Godenzonen van El Salvador tegen Haarlem in de oude Meer. Ik stond destijds verbijsterd en in exstase in vak P achter het doel van Edward Metgod, dus kan Babe helaas geen gelijk geven, maar de krul van Cock-ie was van grote schoonheid, en het was jammer dat Arsenals ballenvanger met een vergeefse interventie de geweldige baan van de bal ophield - waardoor deze niet onaangedaan het net beroerde - maar daarom werd zeker niet getreurd. Het laatste kwartier moest worden geknokt om de voorsprong over de streep te trekken, hetgeen achteloos gebeurde. Daarna: douches waar je zelf nog warm water mocht mengen, parkieten en papegaai in de kantine, shoarma en turkse pizza’s, géén tapbier. Waar vindt je dit nog. Het werd een lange middag aan de toog, waarin de mannschaft geleidelijk diffuus en confuus oploste, in de wetenschap dat meer punten in het verschiet liggen.

Salad.

Liams Schilderingen

Pancratius 2 wint uit met 1-3 tegen Arsenal. Mooie wedstrijd. Veel in de kantine gezeten. Kansen gemist van wat ik begrepen heb. Goede service in de kantine. Armoedig , maar wel gezellig. Zoiets gaat straks tegen de vlakte. Alfred wilde ook nog genoemd worden, dus ik zal maar over hem schrijven. Twee doelpunten gescoord, Ard één. Buiten oogt alles gewoon. Nou ja, gewoon… we zijn bij Pancratius.

Liam Denkers