Wat kun je ook anders doen op zo’n geweldige zonnige zaterdagmiddag. We speelden weliswaar een zes-puntenwedstrijd, maar standtechnisch maakt het toch werkelijk niet uit of je uiteindelijk 5e, 6e of 7e wordt. Bovendien leek het er sterk op dat de Vogels van Uithoorn zich reeds tijdens het transport naar de hobbelige velden van de IJsheilige bij een nederlaag hadden neergelegd. Een aantal van hen trad aan met fysieke ongemakken en dáár hadden de Kampioenen nou net geen last van. De omissies zaten aldaar meer tussen de oren. Case vergat Bonk, Bonk vergat Bill en Babe vergat dat in een uur maar zestig minuten zitten. De complete reservebank kon daardoor alsnog de mat op, met Cock-ie als leidsman. De bezoekers onderstreepten hun bedoelingen door het eerste punt zelf tegen de eigen touwen te duwen, een geste die Fleet bij een 2-0 voorsprong blijkbaar moést reciprociteren, en dan nog fraaier ook natuurlijk. Het begrip “balgevoel” associeer ik vooral met zijn voeten, dus was het tamelijk verbijsterend om door een boogballetje van zijn hoofd gepasseerd te worden. Gelukkig bracht Cohen met evenveel gevoel het verschil weer snel op twee, vlak voor de thee. Met Twiep op de fluit werd de voorsprong gestaag uitgebreid. Dit alles ging zo gemakkelijk dat ondanks het missen van zeker vijf 150%-kansen de teller toch nog op zeven kwam te staan, waarbij de goal met het hoogste feelgood-gehalte op naam van Ale geschreven moest worden. Bevrijd van ongmakken vreet hij nu kilometers als de tegenstander 4-4-2 doet en scoorde hij – dit keer in een flits vanachter het standbeen – alweer zijn 2e van het seizoen. De belangrijkste winst van de middag was echter de ontluiking van een talent dat hij zelf ook nog niet aanwezig wist. Had druistige Struis bij eerdere gelegenheden getoond dat defensief werk en zijn drang naar voren geen gelukkige combinatie zijn, als laatste man toonde hij zich (nagenoeg) honkvast en onpasseerbaar. Zo “heb ieder nadeel z’n voordeel” (een Cruyff-kwote mag deze week natuurlijk niet ontbreken). Had Babe zijn cursus timemanagement eerder afgerond, dan had Struis vermoedelijk nooit meer achterin gespeeld. Volgende week: wéér een zes-puntenwedstrijd!
Salad.