Pancratius Zat. 2 – S.V. Almere (2-1 – gestaakt)

Mooi als clichées bewaarheid worden, dan weet je weer waarom je tijdgenoten hen ooit die status hebben gegeven. Zo hadden er vandaag nogal wat de revue kunnen passeren, ware er iemand geweest die zich met zoiets onbenulligs bezig hield. Nou ok, for completeness’ sake, maar ook omdat ik niet direkt voor de eerste de beste sine-qua-non wil vallen, for the record toch even een bloemlezinkje: Almeers tuig van de richel laat haar anderhalve gedeelde hercencel niet verhoeden de scheids overtuigend op zijn fouten te wijzen, maar na overhaast vertrek uit het geliefde greater Amsterdam bleven er slechts verliezers over... Nou ja, we hadden wel gewonnen, maar de punten moeten natuurlijk eerst door de tuchtkommissie officieel aan de Kampioenen worden toegewezen. En de fout was inderdaad ook beschamend, al stond de man in het zwart bij zijn mening (toen nog tenminste, later werd hij gedwongen die houding op te geven) dat kamera-detektie op de doellijn nog geen officieel instrument is in de zaterdag vierde onderbond. Ach, het maakte ook niet heel veel uit, Moi en Risi hadden in de eerste helft de overwinning al veilig gesteld en de Almeerse domoren ontnamen zichzelf effektief de laatste minuten om de wedstrijd nog te keren. Een wat wazige borreltafel volgde, mede daar eenieder verward in de rondte liep/reed tussen scheids, eerste hulp of toch niet, kinderoppas, Paradiso of toch niet, en dan nog maar een biertje, en moest Salad zelfs urenlang nakaarten met de lokale hermandad... Enfin, met nog slechts 7 punten uit -tig partijen moest de boel nodig eens wakker geschud worden. Wij danken het uitschot uit de polder voor verrichte diensten.

Martin.