Kampioenen vonden het een leuke strandwandeling, De Meer zat. 7 niet: 3-1

Het niveau van het dinsdagavondpotje werd afgelopen week zodanig opgekrikt door
enkele kersverse ex-A-junioren van Zondag 9, dat Risi (ook ex-A-junior) zich
genoodzaakt voelde tot een drastische spierverlenging om de boel een beetje bij te
kunnen benen. Hij geniet nu dus even van een welverdiende rust. Maar de mooie
zandplaat van zaterdag was toch meer een podium voor de machtige baggerpoten van
Struis, die gelukkig weer present was.
En zo leken er zaterdag wel meer dingen mooi in elkaar te grijpen, al waren over
enkele zaken in het bijzonder, en zelfs over de middag in het algemeen, de meningen
verdeeld. Vreemde gebeurtenissen vonden er in ieder geval wel plaats.
Niettemin begon de wedstrijd zoals gewoonlijk, met lodderig uit hun ogen kijkende
Kampioenen, die gezellig over het pas aangelegde strand banjerend, aan alle kanten
voorbijgelopen werden door de tegenstander. Deze Meer-mannen hadden vooraf ook nog
een psychologische tik uitgedeeld door volledig in het zwart aan de aftrap te
verschijnen, terwijl daarvoor bij een blik in de kleedkamer toch duidelijk rode
shirts waren gesignaleerd, zodat wij ons voor jandoedel in het blauw hadden gehuld.
Kortom, het beginnetje was er, en niets wees er op dat het midden en het eind niet
in hetzelfde patroon zouden volgen.
Maar hé, dat was gek. Toen de Kampioenen na twintig minuten waren uitgeslapen, bleek
het nog steeds 0-0 te staan. Kijk, dan kan er natuurlijk van alles gebeuren. En ja
hoor, Cohen kwam eens kijken in het Meerse strafschopgebied, en ineens stonden we
met 1-0 voor. En zagen we vlak daarna Bonk als in zijn beste dagen hoog boven
iedereen uittorenend de bal panklaar voor Onno neerleggen? Of wilde hij gewoon weer
naastkoppen, maar had hij buiten onze supersub gerekend? En stond Cose aan de basis
van menige aanvalsopzet van de Kampioenen (volgens Fleet en Cohen) of van De Meer
(volgens Babe)? En net zoals het Monster van Loch Ness regelmatig opduikt in
fantasievolle kranteberichten, waren er ook nu weer mensen die hem daadwerkelijk een
bal hebben zien wegkoppen. Maar goed, zo'n middag was het, dat mensen allerlei
vreemde verschijnselen waarnemen.
Zo schijnt Bill in de rust gesignaleerd te zijn terwijl hij het hele kleedkamerblok
van thee aan het voorzien was, en hoorde men hem NIET achterstallige
verjaardagskado's opeisen (maar na de wedstrijd - niet alles was anders - wel weer
controleren of iedereen shampoo bij zich had).
Na rust begon de niet al te fitte Babe steeds meer trekken van een aangespoelde
walvis te vertonen, zodat de (volgens hemzelf) ernstig geblesseerde Bonk opnieuw het
strand op moest, waarbij hij nadrukkelijk meedeelde dat hij niet lopen kon. Om
vervolgens onmiddellijk weer te beginnen met hollen, sleuren, kaatsen en de bal
naast schieten, waarna Building-Building hem bezorgd adviseerde om een beetje
normaal te doen. 
En was dat nou, vlak voor tijd, een geniaal ventiel-shot van Cohen, of zag de keeper
er niet zo heel erg goed uit? Het was in ieder geval de beslissing, en nu was het de
beurt aan De Meer om elkaar lichtelijk verdwaasd aan te kijken. Onno meldde met zijn
breedste glimlach aan de Meerse rechtsback dat hij het 'een leuke wedstrijd' vond,
waarop deze antwoordde: 'O ja? Ik vond er geen moer aan'. 
En waar sta ik in deze discussie? Ik zou zeggen: een bezoekje brengen aan een
wedstrijd kan geen kwaad. Want als de tegenstander een beetje mee wil werken (en dat
zou dit seizoen best nog wel eens kunnen gebeuren), zijn er de wonderlijkste
taferelen te aanschouwen. Bovendien gaat het allemaal in een zodanig tempo, dat het
ook voor niet-kenners goed te volgen is.

Fleet