Subtiele tactische trucs van Kampioenen ontgaan RAP zat. 6 volkomen: 3 - 5

Was het onervarenheid? De lichtzinnigheid van de jeugd? Of gewoon het onvermogen om
een wedstrijd te lezen? In ieder geval werden de originele manoeuvres van de
Kampioenen afgelopen zaterdag door onze opponenten duidelijk niet op waarde geschat.
Aan de Kampioenen heeft het zeker niet gelegen; het begon al met een paar tactische
zetten om je vingers bij af te likken:  Building-Building - voor de bloedstollende
solo's in het eigen strafschopgebied - in het doel, Salad sinds jaren weer als
laatste man, en Twiep - voor de gezellige babbel met de voorstopper - in de spits.
Bovendien hadden we op links maar liefst twee hangende verrevelders, en op rechts de
niet van zijn plaats te krijgen rots in de branding Bill, met daaromheen zwervend
Struis, deze middag helaas tevergeefs zoekend naar modder op een belachelijk
puntgave grasmat. Maar net zoals deze grasmat zich niets aangetrokken had van de
enorme watermassa's die er in de dagen voor de wedstrijd over uitgestort waren, zo
leek ook RAP zat. 6 zich niet bewust van het imposante bouwwerk dat tegenover hen
stond. Want hoewel Twiep tussen twee vermanende toespraakjes door nog wel tijd
gevonden had om de score te openen, stonden we, het grenzeloze vertrouwen van Cose
in Building-Building ten spijt, bij rust gewoon met 1-3 achter. Maar goed, als je
iets begint te bouwen, moet je het ook afmaken. Al voor rust trok invaller Ale,
gewapend met één functionerend gewricht, de enig juiste conclusie uit het
wedstrijdverloop tot dan toe, door de rechtsbuitenplaats op te eisen. Daarna is het
alleen maar logisch om na rust Dan the man als rechtsbuiten no. 3 in te brengen,
maar zelfs deze meesterzet had slechts gedeeltelijk resultaat: Dan liep inderdaad
drie kwartier lang verbaasde blikken in het rond te strooien, maar de RAP-linksback
leek gek genoeg helemaal niks in de gaten te hebben. Kortom, ook in de tweede helft
wilde het maar niet tot de Amstelveners doordringen dat ze volkomen klemgezet waren.
Toch is er genoeg reden om hoopvol te zijn voor de toekomst. Zo blijft Cohen ook als
veertiger gewoon doorgaan met vrije trappen de kruising in te peren, is Bartje K.
serieus bezig zijn vizier scherp te stellen, en kan het niet anders dat de
voorzetten van Frankie B., wiens rushes alleen ten koste van veel gewonden gestopt
kunnen worden, binnenkort wél in de touwen eindigen.

Fleet