Kampioenen komen gelukkig geen hitsige herderinnetjes tegen op grazige weide en pakken in plaats daarvan het jaarlijkse gelijkspelletje: 2 - 2

Keurig gekleed en met zedig neergeslagen blikken, om geen glurende meisjes-junioren
tot razernij te provoceren, verlieten wij afgelopen zaterdag om een uurtje of half
drie de kleedkamer. Daarna was het nog een eind lopen naar het wuivende gras van
veld 4, dus daar eenmaal aangekomen deden de Kampioenen en DVVA het voorlopig even
rustig aan. Je moet ten slotte ook weer terug. Slechts twee keer werd de algehele
lethargie doorbroken, en dat gebeurde door middel van de doelpunten. Eerst penseelde
Cohen de bal weer eens in de bovenhoek, en zo'n tien minuten later lieten Remco en
Salad de eer aan elkaar om een DVVA-aanval onschadelijk te maken, en die wederzijdse
hoffelijkheid betekende de gelijkmaker. Na de thee besloot DVVA uit een ander vaatje
te tappen, maar omdat de Kampioenen de bordjes wisten te verhangen, leverde alle
passie, gebikkel en gezwoeg op de steeds malser wordende grasmat in de tweede helft
precies hetzelfde op als de luiheid van voor de rust.  De DVVA-ers waren begonnen
met dat vermoeiende gedoe, dus was het niet verrassend dat zij ook op voorsprong
kwamen. Maar voor het resterende halve uurtje wilden de Kampioenen zich ook nog wel
even uitsloven, en dat had warempel nog een mooie goal tot gevolg. John W.,
eindelijk weer eens in de gelegenheid om mee te doen, werd op rechts door
Building-Building gelanceerd en streepte de bal naar de verre hoek. Via de
binnenkant van de paal kwam de bal als uit een katapult voor de voeten van een
vriendelijke DVVA-verdediger, die genoeg gevoel voor esthetiek had om een passend
einde aan deze fraaie aanval te breien. En hoewel in het vervolg ook Cose met mooie
- doch helaas onuitvoerbare - plannen in het vijandelijke strafschopgebied
verscheen, konden we uiteindelijk over deze middag tevreden zijn, temeer ook omdat
er in alle linies aardige prestaties te noteren vielen. Hierbij dan veren in de kont
voor met name Tjeu (wat gaat dat worden als die ooit weer fit is?), John W.,
dispensatie-dertiger Dan the man en gelegenheids-buffelaar Twiep, maar - als je gaat
slijmen moet je het ook meteen goed doen - in het algemeen was het zaterdag ook
collectief dik in orde. En (ik ga nu helemaal los) met de aantekening dat de
sublieme arbiter Babe zijn eigenwijsheid keurig over de partijen verdeelde, sluit uw
ontroerde verslaggever af met de belofte dat hij voortaan dat gezeik over de grasmat
achterwege zal laten.

Fleet